Interesante publicación, editada polo Servizo de Igualdade do Concello de Zaragoza.
“…La guía permitirá orientar el trabajo de los/as profesionales de la educación, la acción social, la sanidad, del tercer sector, etc. a través de las acciones metodológicas propuestas, dirigidas a varias edades, desde la infancia hasta la adultez…
Nuestra sociedad sigue teniendo como referencia al sistema heteropatriarcal dominante y su modelo familiar, en el que no cabe más que una pareja heterosexual con hijos/as. Sin embargo, la realidad sociológica familiar es cada vez más diversa, y quien se sale del modelo dominante vive, en ocasiones, discriminaciones y dificultades por razón de género…”
A Xunta de Galiza, a través de quérote+ publica “A erótica do bo trato e o bo trato na erótica“, unha sinxela proposta para experimentar encontros eróticos saúdables e satisfactorios.
Pódense atopar orientacións sobre o que se pode facer tanto a nivel persoal como relacional, e 6 ingredentes para un encontro erótico de bo trato (desexo sexual mutuo, consentimento mutuo, respecto ás diversidades, comunicación, bo trato e asesoramento)
O bo trato consiste en aceptarnos, valorarnos e respectarnos, confiar e crer nas propias habilidades, no que verdadeiramente queremos, en resumo: ben tratarnos! Se o conseguimos, temos o camiño feito para poder construír relacións de bo trato!
O pasado día 6 de marzo publicaba Lola Varela un novo artigo en Nós Diario e nesta ocasión o tema escollido é a diversidade afectivo-sexual e de xénero coa que convivimos nas nosas aulas e a importancia de saber abordala para que a escola sexa de certo inclusiva.
Podedes atopar o artigo no seguinte enlace ou lelo a continuación:
No outono de 2016, un diario de tiraxe estatal publicaba un artigo titulado O profesorado abre as portas do armario: “É unha responsabilidade co alumnado LGTBI”. Nel, dúas profesoras e un profesor contaban como deran a coñecer a súa homosexualidade no centro de ensino onde traballaban e, máis que nada, fixérono polo alumnado: “É moi duro medrar sen referentes, ser un ou unha adolescente LGTBI e non ter nada co que identificarte”, “os centros de ensino non están libres de machismo e homofobia e iso leva a ter medo ás reaccións das familias, do alumnado, aos insultos, ao acoso e aos prexuízos”. Ao fío do artigo, un ex-alumno meu publicaba en facebook o seguinte comentario: “Hai 20 anos cando eu estudaba no instituto tiven un par de profesores que xa traballaban sobre a identidade e a orientación sexual desde dous campos tan distintos como a filosofía e a lingua e literatura, sen pertencer ao colectivo LGTB. Facíano de dúas formas diferentes, pero de xeito tan normal que o que suscitaban era o debate…traballaban polo empoderamento de cada quen para descubrir, crear e presentar a súa identidade e orientación sexual, respectando a allea…”. E remataba dicindo: “Grazas pola vosa implicación como cidadás”. Daquela, comprendín a importancia das nosas actitudes nas aulas.
Hai pouco, asistín a unha xornada de formación organizada polo Concello de Pontevedra dentro do programa “Pinto e Maragota” sobre A diversidade sexual e de xénero nas aulas. Materia pendente?. Certamente, aínda é unha materia pendente e así ficou demostrado na enquisa LGTBIQA+ realizada nos centros de Secundaria en Pontevedra. O 20% do alumnado sitúase no colectivo LGTBIQA+, un 24% deste grupo recoñece ter sufrido algún tipo de agresión e o 20% sentirse excluído, nalgún intre, no eido educativo. Cando aínda un 60% do alumnado con diversidade sexual o de xénero ten medo a “saír do armario” e o 14% considera que o instituto non é lugar seguro, debemos preguntarnos que papel está a xogar o profesorado? Como é posible que case un 10% do alumnado considere que a transexualidade e a homosexualidade son enfermidades con remedio?.
Responderon á enquisa por volta de 900 persoas, das cales só 35 son profesores/as. É que non teñen interese pola diversidade? Non se consideran con formación para abordar estes temas? Non valoran a importancia de poder axudar ao desenvolvemento da identidade e a formación integral do seu alumnado? Nesa xornada, a pediatra Inés del
Río comezou e rematou a súa intervención convidándonos a “re-debuxar o xénero”; só deste xeito poderemos facer un mundo libre de exclusións. E para iso, primeiro compre ter sensibilidade dabondo para ver a dor na faciana do alumnado e logo, iso si, contar con recursos e apoio da Dirección do centro e da Administración.
Trátase de levar á práctica o que xa temos; velaí a Lei 2/2014 pola igualdade de trato e non discriminación LGTBI en Galicia, que no seu Título II, Capítulo V fala de medidas no ámbito da educación, e nos artigos 22 ao 26 recomenda a inclusión da realidade LGTBI nos plans de estudos, a realización de actividades para a prevención de comportamentos discriminatorios nos centros, a formación do persoal docente, a divulgación desa realidade entre as ANPA e actuacións para combater o acoso e facer visibles as diversidades. Tamén contamos cun Protocolo educativo para garantir a igualdade, a non discriminación e a liberdade de identidade de xénero (2016), onde se dan orientacións de como actuar nun centro desde a Dirección e o Dpto. de Orientación.
E para continuar formándonos podemos botar man dalgúns recursos que compartir co alumnado, quer o visionado de materiais moi didácticos como Dibujando el género, en castelá, catalán e inglés, quer de películas que recollen episodios reais como a estadounidense Boys don´t cry, ou alentar lecturas como os diferentes ensaios de Lucas Platero e, para xente máis nova, as novelas 22 segundos, ou Fóra do normal.
A diversidade é unha realidade tanxible na escola e deberíamos considerala un valor positivo; só así a escola será de certo inclusiva.
O sábado 1de febreiro tivo lugar no Pazo da Cultura en Pontevedra unha xornada de formación organizada pola Concellería de benestar e Igualdade do Concello de Pontevedra, dentro do programa municipal pola diversidade sexual Pinto e Maragota.
Nesta xornada poidemos escoitar á pediatra Inés del Río.
Inés, ademais de pediatra está no comité de bioética da Asociación Española de Pediatría. É unha persoa moi comprometida co colectivo LGTBIQ+ dende a infancia e apórtanos unha interesante visión do tema dende un punto de vista médico.
Aquí vos presentamos algúns dos recursos da charla por se queredes ir empezando a “debuxar” o xénero, como nos dixo ela, comezando por ver unha película, un documental ou lendo un libro para sensibilizarnos con esta temática e ver como actuar diante desta situación.
Recomendounos comezar visionando dous vídeos, o primeiro moi didáctico e directo sobre as diferentes categorías na diversidade sexual e de xénero
e outro sobre as vivencias nunha familia que ten que abordar esta nova situación.
Podemos atopar outros vídeos en Youtube:
– Begoña Román. É profesora na Facultade de Filosofía da Universidade de Barcelona e presidenta do Comité de Ética de Servicios Sociales de Cataluña.
– Lucas Platero. É profesor de Psicoloxía social na Universidade Autónoma de Barcelona e activista LGTBIQ+.
– Amets Suess. É un activista pola despatoloxización trans a nivel internacional e traballa na Escuela Andaluza de Salud Pública.
– Dibujando el género. Son catro vídeos baseados no libro do mesmo título de María Vidal y Gerard Coll-Planas. Son vídeos moi sinxelos para persoas de todas as idades e poden visionarse en castelá, catalán e inglés.
Tamén nos falou de películas como: La chica danesa; Tomboy; Boys don´t cry; Una mujer fantástica…
– Un libro interesante de Adela Cortina : Para que te sirve realmente la Ética.
– O libro de Chis Oliveira e Amada Traba: Ám@me. Pensar o amor no século XXI; hai edición en castelán: Amarte. Pensar el amor en el siglo XXI. Moi recomendable para calquera!!!!
– O libro de Lucas Platero: Transexualidades, ten un glosario ao final, moi escrarecedor dos termos, e tamén unha chea de recursos (libros, películas, documentais…); tamén trae ferramentas para traballar desde o ámbito educativo.
Outros libros : 22 segundos (Eva Mejuto); Fóra do normal (María Reimóndez); A la conquista del cuerpo equivocado (Miquel Misse); La chica danesa (David Ebershoff); Buscando el final del arco iris (Fiona Yoy, May Friedman, eds); Llamadme Nathan, novela gráfica,(Catherine Castro e Quentin Zution).
E moi recomendable ler o artigo publicado na revista Anales de Pediatría por Inés del Rio e outras, no que se intenta que a diversidade de xénero se vexa como unha riqueza humana. (Ler artigo…)
Educando en igualdade 